/REBIS/
Cixin Liu zdobył za swoją książkę nagrodę Hugo. Było to o tyle znaczące, że pisarz ten był pierwszym obcokrajowcem który dostał to wyróżnienie. Po sukcesie pierwszego tomu, przyszła pora na kolejne zmagania ludzkości z nieznanym i oczekiwanym wrogiem, można by rzec.
Mieszkańcy Ziemi nie mogą otrząsnąć się z szoku po odkryciu, że za czterysta lat czeka ich inwazja kosmitów. Ruch na rzecz Ziemskiej Trisolaris został pokonany, ale obcy dzięki sofonom mają dostęp do wszystkich gromadzonych przez ludzi informacji. Tylko to, co się dzieje w ludzkich umysłach, pozostaje przed nimi ukryte. Staje się to bodźcem dla stworzenia programu Wpatrujących się w Ścianę, opracowania tajnych strategii, niemożliwych do rozszyfrowania zarówno dla Trisolarian, jak i dla Ziemian. Tyle możemy się dowiedzieć z okładki o fabule.
Słowem podsumowania, daleki jestem od zachwytu nad tą powieścią. W gruncie rzeczy to całkiem nudne dzieło, które stało się fenomenem. Jedynie opisanie życia w Chinach, w wiadomym reżimie zasługuje na uwagę. Cała ta otoczka fantastyczna jest nijaka i do niczego. Bardzo mnie to dzieło wynudziło i raczej nie sięgnę po część kolejną. Szkoda oczu, jak to ktoś ładnie ujął. Jednak nie zamierzam bronić czytania tej powieści. Przeciwnie, każdy powinien wyrobić sobie własne zdanie o tym dziele i o zamyśle autora.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz