wtorek, 21 grudnia 2021

Batman - Death Metal. Tom 2 Greg Capullo, Scott Snyder

 


Człowiek Nietoperz doczekał się nie tylko licznych adaptacji filmowych, czy serialowych. Powstały także książki dla najmłodszych czytelników, że o wszelakich gadżetach nie wspomnę. Jako że jestem tradycjonalistą najbardziej lubię klasyczne historie, w których nasz bohater walczy na ten przykład z Jokerem lub z Pingwinem. Jednak czasem w historiach, które bawią się konwencją można znaleźć coś ciekawego. Ma to miejsce w moim odczuciu w serii Batman Death Metal, a przed sobą mam już drugi tom tego cyklu.



O komiksie możemy przeczytać, że:

Batman, Który się Śmieje posiadł moc Doktora Manhattana i planuje przekształcenie wszystkiego na swoje podobieństwo. Rzuca wyzwanie Perpetui, twórczyni multiwersum, i rusza w pościg za Flashem, który ukrył się w mocy prędkości. Tymczasem bohaterowie z Ligi Sprawiedliwości próbują ułożyć plan pokonania obu istot dysponujących nadludzkimi mocami, a Batman, Superman i Wonder Woman trafiają do mrocznego multiwersum, na planety, na których wciąż trwają Kryzysy, które niegdyś toczyły się na Ziemi. 


W tym tomie metalu jak się można było spodziewać dzieje się dużo i na wielka skalę. Jednocześnie twórcy jeszcze nie przechodzą do konkretów. Mnożą watki i stawiają na akcję którą ogląda się naprawdę dobrze nawet jeśli nic się nie rozstrzyga. Akcja toczy się na kosmiczna skalę - poznajmy losy różnych bohaterów, dowiadujemy się więcej o samych wydarzeniach. Akcja jest szybka treści dużo a całość satysfakcjonuje także - jeśli nie bardziej – ilustracjami. Metal ma przyjemną atmosferę. Sporo tu mroku, sporo scen rodem z dark fantasy, thrillera czy horroru. Przed wszystkim jednak to rozrywkowa szalona akcja która nie pozwala się nudzić nikomu. Fani będą zapewne usatysfakcjonowani.

Uncanny X-Men. Upadek X-Men Kelly Thompson, Matthew Rosenberg Mahmud Asrar, R.B. Silva

 



X – Men zostali wymyśleni w 1962 roku, oczywiście przez niezawodnego Stana Lee. Od czasu ich debiutu grupa mutantów zmieniała się co jakiś czas, jednak idee które im przyświecały są ciągle takie same, albo bardzo podobne. Czyli walka ze złem i zapobieganie nieszczęściom – to tak w wielkim skrócie. Na podstawie ich przygód powstało mnóstwo seriali animowanych, jeszcze więcej filmów kinowych, a każda z tych postaci na stałe zapisała się w universum Marvela.

Ich moce, czy sztuczki którymi manipulują maluczkimi sprawiły, że zostali jedną z najsłynniejszych grup bohaterów walczących ze złem, a najczęściej to „zło”, to po prostu mutanci, którzy nie chcą być dobrzy. Zupełnie nowa seria „Marvel Fresh” postanawia przedstawić znanych bohaterów w niecodziennych sytuacjach. A ja całkiem niedawno zapoznałem się z  tomem „Uncanny X – Men. Upadek X – Men”.



O albumie możemy przeczytać, że:

Wszystko zaczyna się od tajemniczego i dramatycznego zaginięcia. A śledztwo prowadzi X-Men w jeszcze większe tarapaty! Kim lub czym są Czterej Jeźdźcy Ocalenia? Jaki związek z nimi ma Nate Grey, przepotężny mutant o pseudonimie X-Man? Czy znów należy się obawiać jego rodzimego wymiaru – Ery Apocalypse’a? A może nadchodzi Era X-Mana i kres drużyny X-Men? Ta historia zmieni wszystko, a mutantów może zostawić w rozsypce! 

Taka trochę pokręcona opowieść z mnóstwem bohaterów i z zawiłościami których nie powstydziłaby się sama Delia Fiallo. Akcja jest, znani mutanci są, ci których nie kojarzę także przewijają się przez całą historię. Same ilustracje także mogą przypaść do gustu. Być może nie jest to arcydzieło historii obrazkowych, ale całkiem wciągające. Czytywałem lepsze ale i to daje radę. Tak że polecam.

John Constantine. Hellblazer, tom 1: Znak cierpienia Jordie Bellaire, Matias Bergara i inni

 



Hellblazer, to seria która ukazywała się od 1988 roku. Wyszło tych tomów „parę”, żeby nie powiedzieć wiele, jednak album „John Constantine. Hellblazer. Znak cierpienia”, różni się trochę od tego do czego się przyzwyczailiśmy.


O albumie możemy przeczytać, że:

Pierwszy tom kolejnej z opowieści rozgrywającej się w stworzonym przez słynnego Neila Gaimana uniwersum Sandmana. Tym razem głównym bohaterem jest największy komiksowy mag Anglii – John Constantine! Podobno John nie żyje... Owszem, przez jakiś czas był poza naszym wymiarem życia, ale jakaś siła wyrwała go z chaosu apokaliptycznych wersji przyszłości, aby powrócił na ulice Londynu, gdzie przerażające istoty rozdzierają na strzępy miejscowych gangsterów. Ich szef chce zatrudnić Constantine'a, aby zlikwidował mroczne zagrożenie. Szybko okazuje się, że zwyczajne egzorcyzmy nie wystarczają. Co więcej, sprawa ginących bandytów jest tylko zapowiedzią nadciągającego wielkiego niebezpieczeństwa... 



Kolejna odsłona Hellblazera to komiks inny niż poprzednie. Bardziej ułagodzony, spokojniejszy, skupiony na fantastyce a nie czymś ponad. Nadal jednak czyta się go nieźle. Jest tu akcja jednak zamiast mroku więcej tu magii. Bliżej całości do Sandmana, tym bardziej ze głębia i satyra porzucone zostały na rzecz fantastyki. Graficznie rzecz wypada lepiej niż fabularnie ale bardziej to dodatek dla fanów uniwersum Gaimana niż Hellblazera.

Druga tajemnica starego zamczyska Don Rosa

 


Sknerus McKwacz to postać stworzona przez Carla Barksa. To wujek słynnego choleryka jakim jest Donald. To także obrzydliwie bogaty, a przy tym nadzwyczajnie skąpy kaczor jaki kiedykolwiek stąpał po świecie. Na podstawie jego przygód stworzono nie tylko serial animowany, czy komiksy, ale również figurki, puzzle i co tylko chcecie. Skąpstwo Sknerusa stało się bez mała przysłowiowe, ale nie zawsze tak było. Don Rosa bazując na postaci stworzonej przez wspomnianego przeze mnie Barksa, stworzył chronologicznie ułożoną historię praktycznie całego życia najbogatszego kaczora. Który swoje bogactwo uzyskał ciężką pracą, a z czasem dążył do niego wszelkimi dostępnymi metodami, co spowodowało konflikt z jego siostrami…

Całkiem niedawno zapoznałem się z kolejnym tomem jego przygód, w których dzielnie towarzyszy mu Donald. A nosi on tytuł „Druga tajemnica starego zamczyska”.

O komiksie możemy przeczytać, że:

Średniowieczni templariusze byli zakonną armią i dysponowali przebogatym skarbcem... a funkcję ich oficjalnych skarbników pełnili członkowie klanu McKwaczów! Teraz Sknerus wraca do swojego rodowego zamku w Szkocji, żeby sprawdzić, czy rycerze ukryli tam swoje skarby... ale dlaczego jego siostra Matylda próbuje go powstrzymać? 



Kolejny świetny tom. Doskonale napisany i zilustrowany – bawi małych i dużych. Pełno tu przygód, ponadczasowego dydaktyzmu i ten niepowtarzalny klimat towarzyszący każdej części. I mnóstwo innych równie fascynujących elementów. Polecam, bo warto.

Usagi Yojimbo Saga. Legendy Stan Sakai



 Usagi powraca z trzema nowymi historiami. Tym razem są to opowieści dodatkowe, dziejące się poniekąd na uboczu serii ale trzymające poziom do jakiego Sakai nas przyzwyczaił. A album ten nosi tytuł „Legendy”.

O komiksie możemy przeczytać, że:

Przygody Usagiego w przyszłości! Czy kodeks samuraja przyda się roninowi w zmaganiach z nowoczesną technologią? Istoty zamieszkujące ten świat są podzielone na wojujące ze sobą klany, Usagi jest wiernym sługą jednego z nich i musi się zmierzyć z agresywnymi maszynami, a także zapobiec kradzieży danych umożliwiających odnalezienie klanowego skarbu. Podczas jednej z bitew przeciwko panu Hikijiemu o ziemię uderza metalowa rakieta. W jej wnętrzu kryją się nowi, niespodziewani wrogowie. Usagi i jego bliscy będą musieli zebrać całą swoją odwagę, a także wykazać się hartem ducha i pomysłowością, by stawić czoła przerażającym machinom wojennym i powstrzymać inwazję przybyszów z kosmosu. 


Jak zwykle całość jest lekka prosta przyjemna i nawet jeśli autor odchodzi od typowego tonu np w stronę sf, nie zmienia charakteru serii. Dlatego mamy przygody, fantastykę, sympatyczne postacie, ton dawnych przypowieści i legend oraz świetne rysunki.

wtorek, 14 grudnia 2021

Wielki śmiech po żydowsku, czyli wczorajszy i dzisiejszy świat w tysiącach dowcipów i dykteryjek żydowskich ROBERT STILLER

 


Któż jest bardziej uosobieniem dowcipu niżeli Żydzi? Między innymi przez to, że potrafią, jak żaden inny naród na świecie, pokpiwać i czasem nawet bezlitośnie drwić także z samych siebie. Choćby ta okoliczność jest świadectwem wyjątkowego poczucia dystansu oraz inteligencji, która i poza tym wyróżnia dowcip żydowski.


Jego dzieje obejmują kilka tysięcy lat.

Robert Stiller


Nie za bardzo wiadomo co napisać o książce która zawiera wyłącznie dowcipy. Większość jest zabawna, niektóre są niezrozumiałe dla osób które nie miały w ogóle styczności z tym narodem. Jednak jedno jest pewne. Śmiech to zdrowie, a ten zbiór jest tego najlepszym dowodem. Dla tych którzy lubią  takie pozycje i dla tych którzy chcieliby  wiedzieć z czego śmiali i nadal się śmieją nasi żydowscy przyjaciele. Polecam.

Rawenna. Stolica imperium, tygiel Europy Judith Herrin

 



Od zawsze  lubiłem książki z szeroko pojętego nurtu historycznego. Mniej powieści, jednak te które opisują wydarzenia które wpłynęły na świat mogę uznać za jedne z ciekawszych. Oczywiście nie tak zwane suche fakty, ale opisane niczym najlepsza powieść. Kolejną taką pozycją jest „Rawenna. Stolica imperium, tygiel Europy”.

O książce możemy przeczytać, że:

402 r., gdy barbarzyńskie plemiona wtargnęły przez Alpy do Italii i zagroziły cesarskiemu dworowi w Mediolanie, młody Honoriusz podjął doniosłą decyzję o przeniesieniu stolicy do małego, łatwego do obrony miasta u ujścia Padu. Odtąd aż do 751 r. Rawenna była stolicą najpierw zachodniego cesarstwa rzymskiego, potem ogromnego królestwa Gota Teoderyka, a w końcu centrum bizantyńskiej władzy w Italii.



Całkiem interesująca pozycja, którą przeczytałem z zainteresowaniem. Autorka wie o czym pisze i udowadnia to na każdej stronie, a niestety nie o wszystkich pisarzach można to powiedzieć. Chociaż to dokument, czyta się to niczym najlepszy thriller odsłaniający przed nami intrygujące tajemnice przeszłości i próbujący udzielić na nie odpowiedzi. Literatura faktu która ma tempo akcji niczym najlepsze dzieła gatunku. Oczywistym plusem tej publikacji są twarda okładka, obwoluta i mnóstwo zdjęć, które odsłaniają przed nami zabytki, władców i nie tylko. Jako prezent zapewne ucieszy niejednego miłośnika historii.

środa, 8 grudnia 2021

Na Jowisza 2! Nadal uzupełniam Jeżycjadę. Emilia Kiereś, Małgorzata Musierowicz

 



Małgorzata Musierowicz to przede wszystkim autorka cyklu „Jeżycjada”. Poznańska dzielnica jest świadkiem perypetii, których doświadczają rodziny Borejków, ale nie tylko. I ja mam ulubione powieści z tego cyklu, że wymienię tylko „Szósta klepka”, czy „Opium w rosole”. A niedawno zapoznałem się z książką, która przybliża nam nie tylko bohaterów, ale i miejsca które odwiedzali, bądź w nich mieszkali. To drugi już tom noszący tytuł „Na Jowisza 2! Nadal uzupełniam Jeżycjadę”.



O książce możemy przeczytać, że:

Prawie 100 alfabetycznie ułożonych haseł, listy, skarby i pamiątki, archiwalne i kolorowe zdjęcia, a także wyjątkowe ilustracje! Obejrzyjcie namalowane specjalnie dla Was portrety dorosłej Genowefy Bombke i jej córek, a także podobizny czterech sióstr Borejko w wieku dojrzałym, Sławka Lewandowskiego i stryjaszka Józefa! Poznajcie rodzinę mitycznej Kopiec Arlety! Przeczytajcie śmieszne, ciekawe, a nawet romantyczne anegdoty związane z powstawaniem Jeżycjady i zarazem – z prywatnym życiem jej autorki! Na Jowisza! 2 – Nadal uzupełniam Jeżycjadę to kontynuacja bestsellerowego kompendium wiedzy o Borejkach, ich krewnych i znajomych, a także o okolicach, w których toczy się akcja 22 powieści cyklu. 


"Na Jowisza! 2 – Nadal uzupełniam Jeżycjadę" to nie nowa część "Jeżycjady", jak można by się było spodziewać po tytule, a druga część kompendium wiedzy o tym świecie. Znacie takie książki, na pewno, świat literatury jest ich pełen, że wspomnę choćby "Żółwia przypomnianego" ze "Świata Dysku". Tu jest podobnie. Książka to zbiór haseł, ale i anegdot. Ciekawostki przetykane są ilustracjami i zdjęciami, a całość jest kompleksowa i ciekawa nawet dla tych, którzy dobrze znają całą serię. Jeśli więc lubicie "Jeżycjadę", poznajcie koniecznie. Warto, nawet jeśli myślicie, że to tylko swoista encyklopedia z faktami, które już znacie.


piątek, 3 grudnia 2021

Batman - Budowniczowie Gotham Scott Snyder, Dustin Nguyen

 



Po traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa, Bruce Wayne, w przebraniu rozprawia się ze złoczyńcami w swoim rodzinnym mieście jakim jest Gotham City. Nie ma żadnych supermocy: jego bronią są intelekt, sprawność fizyczna i niezwykłe gadżety, którymi są nafaszerowane jego pojazdy na przykład. Jako jeden z najbogatszych ludzi, może sobie na to pozwolić. Komiks ten doczekał się mnóstwa adaptacji na potrzeby telewizji, czy kina i wraz ze Supermanem jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych bohaterów. A „Budowniczowie Gotham” należą do opowieści, które trochę inaczej przedstawiają naszego bohatera.


O tym albumie możemy przeczytać, że:

Na przełomie XIX i XX wieku przedstawiciele trzech wybitnych rodzin zamieszkujących Gotham postanowili stworzyć nową panoramę rozwijającego się miasta. Teraz szaleniec dysponujący sporą ilością materiałów wybuchowych i pałający pragnieniem zemsty za czyny, do których doszło ponad sto lat temu, grozi, że zniszczy całe miasto. Tajemnicza postać znana jako Architekt zaczyna od jednoczesnego wyburzenia trzech najstarszych mostów w Gotham. Bierze na celownik budynki związane z dziedzictwem najbardziej znanych mieszkańców tego miasta, w tym Bruce’a Wayne’a. Aby poznać motywy Architekta i jego związki z ponurą przeszłością Gotham, Batman musi zwrócić się o pomoc do Robina, Red Robina oraz Black Bat (postaci, która w ramach programu Batman Incorporated działa w Hongkongu). Czy uda im się wyśledzić nowego złoczyńcę, zanim ten ukończy swój wielki projekt? A może potężna eksplozja zakończy istnienie dumnej metropolii? 


Snyder nie odpuszcza swojego rozwijania uniwersum Batmana. Po pamiętnym runie z „New 52” i kolejnych opowieściach aż po eventy "Metal” i „Death Metal” włącznie. Wprowadził wiele ciekawych elementów, a teraz po raz kolejny serwuje nam dobrą opowieść. I udane rozwinięcie batmanowskiej mitologii. Jeśli czytaliście chociaż jeden komiks z Batmanem w wykonaniu Snydera, wiecie czego się spodziewać. Poza rewolucyjnym „Trybunałem sów” to za każdym razem dobre, może nie powalające na kolana, ale bardzo przyjemne i nastrojowe opowieści. jest w nich akcja, jest klimat. No i są też świetne rysunki. Dzięki temu to kawał bardzo udanej rozrywki. Tylko rozrywki, aż rozrywki, jakby nie patrzeć, w swojej kategorii to udane dzieła i „Budowniczowie Gotham” też są warci poznania.

czwartek, 2 grudnia 2021

Flex Mentallo. Człowiek Mięśniowej Tajemnicy Grant Morrison, Frank Quitely


 Morison powraca do tematu doom patrolu. Tym razem skupiając się na jednej postaci. I chociaż najlepsze co w serii mamy już za sobą to wciąż świetny album.

A nosi on tytuł „Flex Mentallo. Człowiek mięśniowej tajemnicy”.



O tym albumie możemy przeczytać, że:

To szalona i zakręcona, a jednocześnie logiczna i konsekwentnie poprowadzona opowieść o apokalipsie wszechświatów. Jedyną nadzieją – nie tylko naszej rzeczywistości – jest Flex Mentallo, kulturysta dysponujący mocą... mięśniowej tajemnicy. Musi odszukać zaginionych superbohaterów dawnych czasów, aby nakłonić ich do ocalenia Poliwersum. Jednak prawda o zagrożeniu i o samych legendarnych herosach okaże się zupełnie inna, niż ktokolwiek mógłby przewidzieć. Przy okazji poznamy wreszcie odpowiedź na odwieczne pytanie czytelników: skąd autorzy komiksów biorą pomysły na swoje dzieła! 



Doom Patrol to jedno z największych osiągnięć Granta Morrisona, scenarzysty zarówno doskonałego, jak i czasem mocno kiczowatego. Ten tom nie jest może tak znakomity, jak poprzednie zbiorcze wydania serii, ale i tak wart jest uwagi. Doom Patrol to klasyka i klasa sam w sobie. i nie ważne o którym bohaterze pisze Morrison, najsłynniejszy i najlepszy twórca cyklu, zawsze robi to dobrze. i zawsze wyciska coś więcej z tych historii. jakiś nowy element, ciekawszą psychologię, inty4rygujaće pytania. Dorzuca do tego dobrą akcję,szalone pomysły, które wyróżniają jego prace i  dziwne, ale intrygujące momenty. Efekty finalny łącznie z udanymi, klasycznymi ilustracjami jest więcej niż dobry. I wart polecenia.

wtorek, 30 listopada 2021

Spidergedon Christos Gage, Carlo Barberi i inni...

 


Spider-Man i jego moce, które uzyskał po pewnym nieszczęsnym wypadku jest znany każdemu. Na motywach jego przygód powstało mnóstwo komiksów, filmy, seriale animowane, słuchowiska i co tylko można sobie wymyślić. Ta postać, jako że nie jestem zbytnim fanem universum Marvela wzbudza jako taką sympatię u mnie. Że nie wspomnę o Kapitanie Ameryce, ale to inna historia. A wracając do Spider-Mana, najbardziej znany to oczywiście Peter Parker. Ale okazuje się że tych ludzi pająków jest całe tuziny. Można wybierać jak w ulęgałkach, a i tak nie trafi się dwa razy na podobnego. I właśnie w tym komiksie możemy dosłownie przebierać w różnych wcieleniach Człowieka Pająka. A komiks ten to „SpiderGedon”.

O komiksie tym możemy przeczytać, że:

Spider-Punk. Spider-Gwen. Miles Morales. Web-Slinger, Spidey z Dzikiego Zachodu. Oto bohaterowie, którzy wraz z innymi istotami obdarzonymi pajęczymi mocami raz jeszcze stawią czoło rodowi Dziedziczących. Te okrutne wampiry, karmiące się esencją Spider-Ludzi, uciekły z radioaktywnej planety i nie cofną się przed niczym, by się pożywić… oraz odzyskać nieśmiertelność. Czy pajęczy herosi z całego multiwersum zdołają je pokonać, zanim będzie za późno? Czy Otto Octavius przypomni sobie, jak być bohaterem? Oto decydująca bitwa o los tysięcy światów i ich pajęczych obrońców! 


SpiderGedon to powrót do tematu dziedziczącego. To też powrót do wielkiego pajęczego wydarzenia, jakiego nie było w serii od czasu spisku kolonów, i chociaż nie jest tak dobry, jak spisek, ani Spiderversum, z którego czerpie pełnymi garściami warto go poznać. Pająki z różnych rzeczywistości znów łączą siły i znów stawiają czoła wampirom. Tym razem z założenia po raz ostatni. Czy tak będzie, czas pokaże, póki co jednak mamy szaloną historię, gdzie dzieje się dużo, choć mniej epicko niż poprzednio ale zabawa jest udana. Dużo Spidermenów, dużo wydarzeń, przyjemne dla oka rysunki i szybka akcja zapewniają dobrą rozrywkę. Nic to wybitnego, ot komiksowy blockbuster, ale przyjemny. Choć głównie dla fanów, bo mnogość postaci i nawiązań nowego odbiorcę może odrzucić.

Księgi magii, tom 2: Drugie quarto Neil Gaiman, Tom Fowler i inni...



 Tym razem Neil Gaiman nie miał zbyt wiele do gadania w tym komiksie. Jedynie pomysł jest jego, a Księgi magii zyskały drugi tom noszący tytuł „Drugie quarto”.


O komiksie możemy przeczytać, że:

 Nastoletni Tim ma sporo kłopotów – nie tylko tych związanych z poznawaniem i oswajaniem swojej potężnej mocy, ale także rodzinnych. Próbuje sobie z nimi poradzić, lecz za cokolwiek się zabiera, wszystko robi źle: jego tata wciąż jest pod wpływem otępiającego zaklęcia, a on sam, zamiast odnaleźć zaginioną przyjaciółkę, trafia do magicznego królestwa, gdzie zapomina o prawdziwym świecie... Tim nie wie, że jedna z jego możliwych ścieżek przeznaczenia wiedzie do krwawej tyranii, dlatego dyskretnie obserwują go różne potężne siły. Jaką drogę wybierze chłopak – ku dobru czy też może skusi go moc zła? 

Księgi magii bez Gaimana, czy to mogło się udać? Tak. Co prawda nie tak dobrze, jak jego tom, ale i tak album ten wart jest uwagi, jeśli lubcie ten świat. Jak poprzedni tom, tak i ten pełen jest magii niezwykłości i przygód. Nie jest to już dzieło tak przełomowe, ale nadal ma klimat, dobrą akcję i ciekawe postacie. Fabuła też jest udana przemyślana i dobrze skrojona. I nie nudzi. Rysunki też są interesujące, choć też nie tak doskonałe, jak poprzednio. Wydanie za to trzyma poziom. Reasumując - warto. Bardziej, jeśli jesteście fanami ale i tak to godny poznania komiks rozrywkowy, dobrze rozwijający legendarne universum, dla wielu najlepsze w dziejach komiksu.

Stawiłem sobie pomnik i inne historie z roku 1952 Carl Barks


 Carl Barks, to amerykański grafik, scenarzysta i animator. Najbardziej znany ze swoich disneyowskich komiksów ukazujących losy chociażby Sknerusa McKwacza, którego był twórcą. Był także „założycielem Kaczogrodu”, czy organizacji Młodych Skaytów, do której należeli – jak pamiętamy siostrzeńcy Kaczora Donalda. Jest także „ojcem” Diodaka, czy Gogusia Kwabotyna. I wielu innych. Sam Eisner nazwał go Andersenem komiksów i coś w tym jest.

Nakładem wydawnictwa Egmont ukazuje się kolekcja klasycznych komiksów KACZOGRÓD, napisanych i zilustrowanych przez Barksa w latach 1943 – 1972. Co ważne, będą się ukazywać chronologicznie.

A o czym opowiada tom „Stawiłem sobie pomnik”?

Z okładki możemy się dowiedzieć, że:

W tytułowej historii maharadża Bredniostanu przybywa do Kaczogrodu i zgadza się sfinansować pomnik Korneliusza Kwaczaka, założyciela miasta. Sknerus nie może znieść takiej zniewagi i musi pokazać, kto tu jest bogatszy! Bogactwo można jednak szybko stracić – wystarczy zwykły przypadek, jak w „Opowieści przedświątecznej” – a bez swoich pieniędzy Sknerus to tylko „Biedny stary kaczor”... Na szczęście to przejściowy stan, bo stary kaczor zna stare sztuczki i wie, jak odzyskać majątek. Bogactwo marzy się także Donaldowi, który rusza do Gujany Brytyjskiej na poszukiwanie cennego znaczka pocztowego i tam spotyka Złotego Człowieka. Złoty jest także hełm, po który nasz dzielny kaczor płynie na Labrador, aby zapobiec zagrożeniu dla całej Ameryki. A co zrobi Donald, kiedy wreszcie będzie miał forsy jak lodu? Odpowiedź kryje się już w tytule komiksu „Szał konsumpcji”!





Kolejny tom Kaczogrodu, jak wszystkie pozostałe, to zbiór krótkich historii z kaczkami w rolach głównych. Ale chociaż pochodzące z niego historie powstały w latach 50. XX wieku, nic się nie zestarzały i wciąż są tak samo znakomite, jak dekady temu. Co o tym decyduje? Świetne wykonanie, humor, przygody, dydaktyzm,... Wszystko, co powinna mieć dobra opowieść dla dzieci., Można się czegoś nauczyć, można rozerwać, a zabawa jest udana także dla dorosłych. Do tego mamy świetne ponadczasowe ilustracje, doskonałe wydanie i... Nic, tylko czytać. Ten tom, jak i całą serię.

poniedziałek, 29 listopada 2021

Lem w PRL-u, czyli nieco prawdy w zwiększonej objętości Wojciech Orliński





 Stanisław Lem, tego pisarza chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Jeżeli jest taka osoba, która nie kojarzy go przynajmniej, cóż-pozostaje tylko pochylić się z troską nad taką osobą. Oczywiście to moje zdanie, w żadnym razie nie zamierzam nikogo zmuszać do czegokolwiek. A dzieła tego pisarza, że wszech miar godne są tego, aby je znać, a nawet posiadać w swojej biblioteczce, gdyż do niektórych - gwarantuje Wam, będziecie wracać raz po raz."Opowieść o pilocie Pirxie", "Solaris", "Dzienniki gwiazdowe", "Astronauci", można by tak wymieniać niemal bez końca.


Całkiem niedawno zapoznałem się z książką „Lem w PRL – u”, a z okładki możemy przeczytać, że:

Autorski wybór korespondencji pisarza z instytucjami systemu, urzędnikami i przyjaciółmi dokonany przez Wojciecha Orlińskiego obnaża, ile bezsensownych problemów i kumulujących się trudności czekało w PRL na człowieka, który ciężką pracą i talentem odniósł duży sukces.


Philip K. Dick przekonywał, że Lema nie ma, bo żaden człowiek nie może pisać po mistrzowsku w tak różnorodnych gatunkowo utworach. Ale czy istniał czy nie, ta książka nieco inna od pozostałych, to nadal świetna lektura ukazująca nam tego fascynującego autora.

W tej książce korespondencje autora z różnymi instytucjami ukazują nam także sama postać pisarza. Lem obnaża tu system, obnaża ludzi, ale też obnaża tu siebie – swoje poglądy i siebie jako człowieka.

niedziela, 14 listopada 2021

Invincible 12 Kirkman Ottley

 



Komiksy superbohaterskie znacznie różnią się od innych dzieł w tym gatunku tym, że bohater prawie nigdy nie jest zwykłym bohaterem, który ratuje kogoś z opresji, ale posiada jakieś nieprawdopodobne moce, które zyskuje w sytuacjach, które innych pozbawiły by życia, albo naraziły na kalectwo co najmniej. Taki Spider-man, to najlepszy przykład. A znowu Superman, to ktoś kto swoje moce-można by rzec-odziedziczył. Długo by wymieniać. A całkiem nowe spojrzenie na superbohaterów przedstawia komiks „Invincible”. Przede mną już dwunasty tom.




O tym albumie przeczytać możemy, że:

Ostatni tom przygód Marka Graysona – Invincibleʼa! Wszystkie dotychczasowe watki spotykają się i zostają wyjaśnione. Mark wraz z przyjaciółmi musi stanąć do ostatecznego starcia z Thraggiem. W konsekwencji będzie też zmuszony podjąć kluczowe decyzje dotyczące dalszego życia jego i jego rodziny. Czy wszystkie będą trafne? Co zrobić, by nie skrzywdzić bliskich, a jednocześnie sprostać przeznaczeniu?



„Invincible”, to najlepszy komiks superbohaterski we wszechświecie. Tym naszym i kto wie w ilu równoległych. Nie sposób się z tym stwierdzeniem nie zgodzić, a przynajmniej ja się zgadzam. Intrygująca historia, opisująca nie tylko niezwykłe przypadki superbohatera, ale i jego zmagania z tak zwaną normalnością. Czyli problemy w szkole, pierwsze przyjaźnie, miłości. Wszystko to fajnie zilustrowane, że wyrażę się tak nie komiksowo. W tej historii podoba mi się wszystko. Tak było też w przypadku poprzednich tomów. Polecam – zachęcam do zapoznania się z całością, bo warto.

A jeśli by ktoś chciał obejrzeć przygody Marka, może też włączyć telewizor i na jednej z platform streamingowych dostępny jest serial – bazujący całkiem wiernie na komiksie.

piątek, 12 listopada 2021

Konflikt Q. Star Trek Scott Tipton

 


Star Trek to franczyza obejmująca nie tylko kilka seriali, ale i filmy, książki, albumy, komiksy, figurki i co tylko przyjdzie wam do głowy. A wszystko zaczęło się w latach 60 ubiegłego wieku kiedy to Gene Roddenberry wpadł na pomysł serialu w którym ludzkość porzuciła wojny, zlikwidowała głód i zajmuje się prawie tylko podbojem kosmosu. Oczywiście to bardzo skrótowy opis serialu który ma nieco więcej do powiedzenia. Pierwsza seria nie spotkała się z entuzjazmem widzów, dopiero powtórki odcinków odniosły sukces. I ruszyła lawina. Oczywiście jestem fanem tego wszechświata, jednak daleko mi do osób które uczą się klingońskiego, albo zmieniają swój pokój w replikę mostka dowodzącego, a tacy maniacy tego uniwersum też są. Komiks „Star Trek. Konflikt Q” to kolejne dzieło dziejące się w tym wszechświecie.



O albumie możemy przeczytać, że:

Kolejny album przedstawiający dzieje bohaterów kultowego serialu telewizyjnego „Star Trek”! W tym tomie załogi z klasycznego serialu „Star Trek” oraz seriali „Następne pokolenie”, „Voyager” i „Stacja kosmiczna” zostają przeniesione w czasie i zmuszone do rywalizacji w turnieju, narzuconym im przez tajemniczą istotę znaną jako Q. Najsłynniejsi dowódcy Gwiezdnej Floty spotykają się po raz pierwszy w największym wydarzeniu łączącym światy różnych seriali! 



Nie ma się co rozpisywać. Dla fanów – pozycja obowiązkowa. Zwłaszcza że w tym rozdaniu spotkamy wszystkich naszych ulubionych bohaterów, oraz tych których w ogóle nie trawimy. A nasi ulubieńcy postawienie przed wyborem, na pewno dokonają tego właściwego. Przekonajcie się sami.

Batman: Wojna Jokera James Tynion IV, Jorge Jimenez i inni...


 Joker to największy wróg Batmana. I w pewnym sensie Wielki Nieobecny po Ostatecznej rozgrywce. Powrócił jakiś czas temu, nie tylko w historiach retrospekcyjnych, a teraz szaleje na całego w całkiem udanym albumie „Wojna Jokera”. A przede mną już drugi tom serii.


O tym albumie możemy przeczytać, że:

Joker rozpętał wojnę z Mrocznym Rycerzem, a Gotham zmieniło się w pole bitwy. Po tym jak Książę Zbrodni przejął cały majątek Bruce’a Wayne’a, dysponuje nieograniczonymi zasobami w wojnie z Batmanem. Stworzył nawet własną armię, żeby ostatecznie pokonać Mrocznego Rycerza, a na jego celowniku znalazł się nie tylko obrońca Gotham, ale i najbliższe mu osoby. Czy rodzina Batmana wyjdzie z tego cało i czy zdoła się zjednoczyć, by stanąć ramię w ramię w walce przeciwko Jokerowi? Jaką rolę odegra we wszystkim Harley Quinn – czy to ona uratuje Batmana i pokona Jokera? 



Wojna Jokera trwa. W kolejnym tomie opowieść jeszcze bardziej nabiera rozpędu, a całość czyta się dobrze. To prosty komiks rozrywkowy, nikt chyba nie ma co do tego wątpliwości i najlepszym opowieściom o Jokerze nie dorównuje, ale ma do zaoferowania sporo przyjemnej zabawy.



Jak na wielką walkę przystało, akcja jest tu szybka, wydarzeń wiele, a na nudę nie ma tu miejsca. Wszystko, co widzimy na stronach, to odpowiednik kinowego hitu z dużym budżetem – dzieje się dużo, szybko, widowiskowo. O sens nikt nie dba, ale nie ma to znaczenia. Liczy się tylko rozrywka przy której można się zrelaksować i to właśnie dostajemy tutaj.

czwartek, 11 listopada 2021

Hellblazer. Wzlot i upadek Tom Taylor Darick Robertson, Diego Rodriguez i inni

 



Hellblazer, to seria komiksowa ukazująca się od 1988 roku do 2012 – co czyni ją jedną z najdłuższych serii Vertigo. Łącznie ukazało się 300 numerów komiksu. A kolejna wariacja na temat tego bohatera nosi tytuł „Hellblazer. Wzlot i upadek”.



O komiksie możemy przeczytać, że:

Gdy pewien nieprzyzwoicie bogaty człowiek spada z nieba, jego niefortunny lot kończy się makabryczną śmiercią na iglicy kościoła. Sprawa jest o tyle dziwna, że mężczyzna ma na plecach... skrzydła. Na domiar złego jest zaledwie pierwszą kroplą istnego deszczu biznesmenów, którzy kończą równie marnie jak on. Zbita z pantałyku detektyw Aisha Bukhari drepcze w miejscu, próbując znaleźć rozwiązanie tej nietypowej zagadki, gdy odwiedza ją przyjaciel z dzieciństwa, fachowiec od wiedzy tajemnej John Constantine, który odkrywa związek pomiędzy upadającą elitą a pewnym wstrząsającym wydarzeniem ze wspólnej przeszłości jego i Aishy. Co takiego zabójstwa grubych ryb mogą mieć wspólnego z pierwszą ofiarą na sumieniu Johna? Jaką rolę w tych wydarzeniach odgrywają niebo i piekło? Jak zachowa się Constantine? Czy niczym mściwy Robin Hood pozwoli bogatym sukinkotom dalej spadać z nieba, mimo że do pewnego stopnia ciąży na nim odpowiedzialność za całą tę sytuację?

 



Hellblazer powraca w lżejszej formie/. Po mocnych i mrocznych tomach Delano, Ennisa, Azzarello i Ellisa ten komiks, choć też nielekki, stanowi pewną odskocznię i odprężenie. Ale, o dziwo Tylor daje radę zaserwować nam opowieść, która godnie rozwija uniwersum.

Jego Hellblazer to historia, gdzie więcej jest akcji, mniej dialogów i zadumy. Wszystko skupia się  tu na zagadce, szybkim tempie i nastroju. Ale jest to uproszczone - także rysunki znakomitego Robertsona. I to właśnie pokazuje z jakim komiksem mamy tu do czynienia. Nadal udanym, ale bardziej rozrywkowym, skierowanym do masowego odbiorcy.

Spider-Man. Historia Życia Mark Bagley, Chip Zdarsky




 Spiderman, albo jak wolą niektórzy Spider-Man zaistniał w wyobraźni komiksomaniaków już w 1965 roku. I jak można się dowiedzieć powstał z połączenia kilku postaci komiksowych, z których jedna była nawet złoczyńcą. A wszystko zaczęło się, kiedy Peter Parker, będąc na wycieczce szkolnej, przypadkowo zostaje ukąszony przez radioaktywnego pająka, w wyniku czego nabiera mocy, z których tkanie pajęczych sieci, jest najmniej spektakularną. Oczywiście Peter-jako że jest nastolatkiem-musi ukrywać swoje moce. Ale wraz z mocą przychodzi również odpowiedzialność. Chłopak szybko się o tym przekonuje, kiedy przez jego niezaangażowanie, pośrednio przez niego ginie jego wujek. Od tego czasu nasz Człowiek Pająk staje w szranki z najgorszymi zbirami, a niektórzy szczerze go nienawidzą. Na podstawie komiksu powstało kilkanaście seriali animowanych, parę wersji aktorskich, oraz filmy kinowe, z których najnowszy miał premierę nie tak dawno temu, a kolejny czeka w kolejce. Tak że nie jest źle w tym temacie. A pozostając przy komiksach, chciałem wam polecić tytuł „Spider – Man. Historia życia”.



O komiksie możemy przeczytać, że:

Dawno temu, w piętnastym zeszycie komiksu „Amazing Fantasy” z 1962 roku, piętnastoletni Peter Parker został ugryziony przez radioaktywnego pająka i tak narodził się superbohater znany jako Spider-Man. Od tamtej opowieści minęło prawie sześćdziesiąt lat. Co by było, gdyby tyle samo czasu upłynęło również w życiu Spideya? 



Spider-Man to kolejna próba opowiedzenia na nowo losów postaci. jeszcze jednak okazja do poznania jej bliżej. I chociaż jest to dzieło stricte alternatywne, pozostające poza kanonem, przybliżą nam najważniejsze wątki serii i i robi to w dobrym stylu.

Były już lepsze opowieści tego typu, były gorsze. Zdarsky prezentuje nam swoją wizję, ukazując jeszcze raz co najważniejsze, ale po swojemu. Scenariusz to typowa zabawa motywami i schematami, a rysunki mile wpadają w oko. Zabawa jest udana, nie tylko dla fanów postaci, a całość wygląda ładnie i warto jest po nią sięgnąć.

Universum DC według Neila Gaimana

Gaiman i superhero. Wydaje się, że nie po drodze, ale czasem coś tam w główny nurcie zrobi. A to, co zrobił, przynajmniej dla DC, zebrano w ...