Oczywiście, że kojarzę Kelly Barnhill. Jest autorka jednej z moich ulubionych młodzieżowych książek, a mianowicie „O dziewczynce która wypiła księżyc”. Powieść ta na tyle zapadła mi w pamięć, że bez wahania sięgnąłem po kolejny utwór jej autorstwa. Tym razem jest to zbiór opowiadań, a nosi on tytuł „Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie”.
O książce tej możemy przeczytać, że:
Nagrodzona Medalem Johna Newbery’ego za wybitny wkład w amerykańską literaturę dziecięcą pisarka tym razem postanowiła oczarować dorosłych czytelników. Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie to dziewięć – miejscami nieco surrealistycznych, skrzących się humorem, przepełnionych magią i niesamowitością, napisanych pięknym językiem – mrocznych, baśniowych opowieści o kobietach, w tym nagrodzona World Fantasy Award nowela „Magiczne dziecko”.
„Straszliwe młode damy” to zbiór opowiadań, które możemy określić, jako fantastyczne. Standard? Być może, ale w czasach gdy w fantastyce jest coraz mniej dobrych historii, ten zbiór krótkich form to przyjemna dawka odświeżenia w niemal burtonowskich klimatach. Groteskowe i surrealistyczne. Takie w skrócie są te teksty. Antologia z gatunku szeroko pojmowanego horroru mogłaby być porażką, ale zabawa schematami i konwencją z jednoczesnym wpasowaniem się w nie, nie tylko udała się autorce, ale i wyszła tytułowi na dobre. Teksty czyta się szybko lekko i przyjemnie. Styl miły w odbiorze uprzyjemnia lekturę, a ogólny klimat panujący na stronach wypada bardzo na plus. Kto lubi takie klimaty, będzie co najmniej zachwycony. Co do opowiadań tutaj zawartych, chciałem nadmienić, że mimo szerokiej kampanii promującej „Magiczne dziecko”, mnie najbardziej spodobało się opowiadanie pierwsze, zaczynające się tam, gdzie większość się kończy, czyli na pogrzebie. A nosi ono tytuł „Pani Sorensen i Sasquatch”. Polecam wszystkim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz