Dobra fantastyka humorystyczna? Trochę tego już
było, ale w SF, poza prozą Adamsa raczej niewiele. Ale „Bill” to właśnie taka
naprawdę dobra fantastyka na śmieszno. I coś, z czego aż do granicy plagiatu czerpały
„Gwiezdne wojny”.
Jak mówi opis wydawcy ta książka to:
Paragraf
22 literatury SF, znakomita satyra na militaryzm
Bill jest
prostym chłopakiem mieszkającym na rolniczej planecie Phigerinadon II,
położonej na totalnym zadupiu galaktyki. Jego największym życiowym marzeniem
jest zostać operatorem mechanicznych roztrząsaczy obornika. Niestety tak się
akurat składa, że ludzie prowadzą w tym czasie wojnę z Chingerami, którzy – jak
głosi patriotyczna propaganda – są rasą ogromnych i krwiożerczych jaszczurek.
Bill, umięśniony i niezbyt rozgarnięty byczek, idealnie nadaje się na
żołnierza, więc zostaje podstępem wcielony do cesarskiej armii. Trafia do obozu
szkoleniowego Lew Trocki, pod komendę okrutnego sierżanta Kostuchy Dranga,
który zamierza pozbawić go wszelkich ludzkich cech i zamienić w maszynę do zabijania…
Niestety
wciąż aktualna, pełna absurdalnego humoru i dzikich pomysłów parodia
gloryfikujących wojnę książek, takich jak Żołnierze kosmosu Heinleina.
Jak widać fabuła tej historii jest jak żywcem
wzięta z „SW”, ale o wiele starsza przecież. Całość to w sumie prosta, ale
ujmująca historia o chłopaku co chciał tylko rolnictwem się zajmować, a został
kosmicznym żołnierzem. Trochę satyryczna, trochę klasyczna w tym wszystkim,
świetnie napisana, jest lekka, przyjemna, ale i ma w sobie coś więcej.
Świetnie wydana, jak zawsze, polecenia jest warta w
zasadzie każdemu. Bo to taka ponadczasowa klasyka, którą się uwielbia, świetnie
przy niej można się bawić. i chce się więcej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz