Trzeci tom „Thora”, czyli dowód na to, że Cates Venoma nie umie zostawić. Jego run z tą postacią był udany i to bardzo, szedł w nowe, fajnie bawił się starym, a po wszystkim zostawił wiele otwartych spraw. I teraz autor wraca do tej historii, dając nam zarówno coś dla fanów jego opowieści o symbiontach, jak i masę frajdy miłośnikom boga gromów.
Fabuła
Cates, jak to Cates, robi rzecz lekką, szybką i przyjemną. Ten gość to taki facet, który bierze i ogarnia dowolną serię, która wpadnie mu w ręce i za każdym razem okazuje się, że jednak mu to wychodzi. Że nawet jak tylko podchodzi na luzie, to jest to luz, który kupuje czytelnika. Coś, jak kinowe hity, nie męczą mózgu, mają dostarczyć przyjemności i nie nudzić i dokładnie to tutaj mamy.
Akcja konkretna, widowiskowa. Dużo postaci. Dużo fajnego materiału dla fanów, ale i przyswajalność dla tych, którzy w serii siedzą dopiero od niedawna. No miło jest, i z powagą, i nonszalancją. I po prostu sympatycznie.
Grafika
Tu też jest dobrze, nawet bardzo. Rysunki proste, ale wyraziste, dobrze wykonane, kiedy trzeba widowiskowe albo odpowiednio skupione na postaciach i tym, co przeżywają. Są w nich emocje, jest na co popatrzeć, jest też po prostu bardzo ładne wykonanie, z dobrze dobranym kolorem. No i wydanie, które to wszystko podkreśla.
W skrócie, solidnej grubości, bardzo przyjemny i wart poznania. tym bardziej, że mamy tu dodatkowo pomoc takich twórców, jak Al Ewing, który po Catesie pisał „Venoma” czy świetna scenarzystka młodego pokolenia, Torunn Grønbekk.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz