Powrót Kal-Ela. Superman Taylor Tom Williamson Joshua Perkins Mike

 

Więc tak: Superman wraca. Zaskoczenie?Rzecz wiadoma od samego początku, a im usilniej Johnson starał się nas przekonać, że jednak Superek polegnie i tym razem na dobre, tym mocniej wiedziało się, że nic z tego. Nie tacy, jak on już próbowali i nawet Alan Moore nie był w stanie sprawić, bym uwierzył, że uśmierci Człowieka ze Stali. No a teraz dostajemy crossover superowych serii ukazujących jego powrót. I jest nieźle. Nic to szczególnego, ale Taylor podnosi poziom całości.

 

Po heroicznej rewolucji, której przewodził na Świecie Wojny, Człowiek ze Stali powraca na Ziemię silniejszy niż kiedykolwiek! Kiedy on i Steel łączą siły, by uczynić Metropolis prawdziwym Miastem Jutra, na horyzoncie pojawiają się dwaj dobrze znani Supermanowi łotrzy... i mają własne plany. Ponadto Kal-El spotyka się z Mrocznym Rycerzem, Jimmym Olsenem oraz Ligą Sprawiedliwości. Jon Kent cieszy się z powrotu ojca, jednak jego radość nie trwa zbyt długo, ponieważ chłopak staje się celem tajemniczego Red Sina, zdolnego do niemożliwego: zranienia obu Supermanów! Wszystkie te wydarzenia prowadzą do tajemniczego Projektu „Zamroczenie"", który odmieni życie Supermana na zawsze!

 

Dwóch przeciętnych mocno scenarzystów i jeden niezły, serwuje nam tom, który wypada całkiem do rzeczy. To zwieńczenie tego, co w obu supermanowych seriach dostępnych na polskim rynku działo się od kilku tomów, a jednocześnie nowy początek. Kolejny w ostatnim czasie, ale całkiem udany. To raczej taka rzecz stricte dla fanów, prosta, szybka, niewymagająca, oparta na wszystkim znanych schematach, ale kto lubi, może sięgnąć.

 

Graficznie nie jest źle. Całkiem niezła, typowa robota. Ot taki typowy właśnie, współczesny komiks, jakich wiele. Miał być trochę eventowy, ważny i w ogóle, ale wyszedł crossover, jak każdy poprzedni numer, odkąd skończył się run Bendisa. Rzecz skierowana właściwie dla zagorzałych fanów albo nowych czytelników, którzy nie są zbytnio z serią obeznani i te wszystkie schematy tak mocno nie rzucają się im w oczy, jak starym wyjadaczom komiksowego chleba.